هنر مندان از احمد آقالو می گویند

با شخصیت برادر ایمانی تازه درگذشته احمد آقالو باید از زبان هنرمندان آشنا شد آنان که اورا به خوبی می شناختند و با او همکار بودند.

هما روستا، بازیگر تئاتر و سینما احمد آقالو را بازیگری بسیار توانا توصیف می‌کند و می‌گوید:" او انسانی فروتن ‌بود و دوستی خيلی خوب، رفيق و انسانی بود که در اين زمانه همچون او بسيار اندک است و مثال بارزی از انسانی بود که مولانا آرزويش را داشت."

حمید سمندریان هم او را هنرمندی راستگو و بازیگری بسیار خوب می‌نامد و ومی‌گوید: او به صفتی آراسته بود كه كمتر پيدا می‌شود، خودستا نبود و هرگز يک كلمه از خودش تعريف نمی ‌كرد.
برخی از هنرمندان بر این باورند که وی را آن طور که باید در دوران فعالیتش قدر ندانستند و در روزهای سخت بیماری به او رسیدگی نشده است، در حالی که او تا آخرین روزهای زندگی در شکل‌گیری و خلق آثار برجسته بسیاری نقش مهمی داشته است.

پيكر «احمد آقالو» امروز در ميان غم و اندوه علاقمندان و همكارانش از محل ساختمان راديو تهران واقع در ميدان ارگ به بهشت زهرا تشييع شد.

در ابتداي اين مراسم امير جوشقاني، مجري مراسم گفت:امروز براي خداحافظي با صداي نيلوفري راديو اينجاييم و او را در سفري بزرگ به سوي خداي نيلوفرها همراهي مي‌كنيم.

شهرام گيل‌آبادي رئيس اداره نمايش راديو بر صحنه حاضر شد و گفت: در اين فكر بودم كه مردم حق دارند در سوگ احمد آقالو گريه كنند.

هنرمنداني هم كه او را كمتر مي‌شناختند حق دارند غمگين رفتن او باشند اما راديويي‌ها شما چرا؟ شما كه دو ماه قبل آخرين خداحافظي او را شنيديد، چرا؟ او آخرين كارش نمايش فيزيكدان‌ها را در اينجا ضبط كرد و آخرين خداحافظي‌اش را با شما كرد. شما كه با اين صدا بوديد چرا؟ آقالو ماندني است به فكر خودمان باشيم كه نمي‌مانيم .استوديو هشت راديو صبوري، جديت و دلدادگي او به كارش را فراموش نمي كند و نماز خانه راديو نمازهاي اول وقتش را فراموش نمي‌كند چون او راز مانايي را در نماز مي‌دانست. اما شايستگي‌هاي آقالو ،شرافت هنري‌اش ، اخلاق والايش و دور دادن او به جوانان باعث مي شود كه او بماند.

او فراموش شدني نيست و در دل ما خواهد ماند .اما ديگر كسي نيست كه گرفتاري‌هاي ما را حل كند و صداي حق‌طلبي‌هاي آقالو را كه هميشه براي ديگران بلند مي‌شد را نمي شنويم.

حميد سمندريان، سخنران بعدي اين مراسم بود و گفت: احمد آقالو انسان ساده‌اي نبود در عين حال پيچيدگي‌ خاصي هم نداشت كه نتوانم آن پيچيدگي را بيان كنم. اما آنچه در او شاخص بود ويژگي‌هايي بود كه او را خاص مي‌كرد.

از جمله ويژگي‌هايش دوستي با بشر بود نه با كسي قهر بود و من نشنيدم كسي دشمن او باشد و نه هيج وقت ادعا داشت كسي را به تعالي رسانيده چون تعالي از نظر او به متافيزيك و خدا مربوط مي‌شد. صفت انسان‌دوستي را در او بسيار مي‌ديدم. اما اين صفت را او هيچ گاه به شكل محسوس علني نمي‌كرد تا به آن فخر بفروشد. فروتني از ذات و فطرت او بود.

صفت ديگر او بخشندگي بود، نه بخشندگي در اموال دنيا بلكه او هميشه اشكالات ما را در زندگي مي‌بخشيد اگر به او بدي مي‌كردند دم فرومي‌بست و وقتي از او مي‌خواستيم از خود دفاع كند مي‌گفت بشر است ديگر. او همواره بدي را مي‌بخشيد و در خوبي‌ها غلو مي‌كرد تا به قول خودش بتواند به جاهاي بالا برسد چون او مي‌دانست درشت‌نمايي در گناهان انساني از انسانيت به دور است.

صفت ديگر او اين بود كه از گله و شكايت دور بود. او بيش از 10 سال بيمار بود و ما تنها 3 سال قبل اين را دانستيم تازه او خودش هم موضوع را به ما نگفت بلكه همسرش طاقت نياورد و به ما كه دوستانش بوديم گفت احمد بيمار است و پزشكان از او قطع اميد كرده‌اند . مطمئنم اگر خودش بود تا روز مرگش دم نمي‌زد. هر وقت هم كه براي عيادت او مي‌رفتيم و مي‌پرسيديم حالت چطور است مي‌گفت شكر . او هميشه بدي‌ها را تحمل مي‌كرد و نيكي‌ها را پاداش مي‌داد.

وي افزود: او از نظر مالي هميشه به همه كمك مي‌كرد .

روحش شاد.