فرمایشات حضرت آقا در رابطه با تجمع فقرا در بهارستان

بسم الله الرحمن الرحیم

فرمایشات حضرت آقای حاج دکتر نورعلی تابنده مجذوبعلیشاه

بخش نخست سلوک که ما می گوئیم یعنی راهپیمایی و راه رفتن ، منتها نه راه رفتن با این پا راه رفتن با بال ، بالهای روحانی و اینها اشتباه کرده اند و خیال کرده اند ما راهپیماییمان با همین پاهاست ، و گفته اند که مجوز راهپیمایی شما تأیید نشده است در فرمانداری بنابراین غیرقانونی است ما نخواسته ایم راهپیمایی کنیم، اولاً من خیلی خوشحالم که برای اولین بار فقرا خودشان جنبیده اند خودجوش کاری کرده اند وقتی من خدمت آقایان عرض کرده ام و در تمامی اعلامیه ها عرض کرده ام که: « “درویشی” در سیاست دخالت نمی کند» ،” درویشی” ! یعنی “مکتب درویشی” ، یعنی آن مکتبی که از زمان آدم (ع) تا زمان خاتم (عج) وجود دارد هر مرتبه یکی خادم می شود، امروز من خادم آن هستم من … “ كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ ﴿26﴾ وَيَبْقَى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ ﴿27﴾“- سورۀ رحمان ، من پس فردا می روم یکی دیگر خادم آن می شود،

آنچه نمرده است و نمیرد تویی

این چون نمایندۀ اوست ، …

این البته خوب خوشحالم این خودجوشی ، من هم گوشه ای نشسته بودم به عنوان یک درویش ، خادم درویشها ولی خوب به هر جهت باید مراقب باشند ، “كلكم راع و كلكم مسؤول عن رعيته” (حضرت علی (ع)) همه تان چوپانید نگهدارنده اید و همه تان مسئول رعیتتان هستید که اداره می کنید ، خوب من هم یکی از همان ها هستم ، من هم یکی شان هستم و خوب یک آزمایشی هم بود برایا ینکه فقرا توجه داشته باشند ، خودجوشی هم از اینجا ایجاد می شود ، یک وقتی که همه می دانند یک واقعه ای قضیه ای یک احساس خاصی در این عده ایجاد می کند مطمئن باشند همین احساس در مردم دلیجان هم می شود ، در مردم کاشان هم می شود در مردم سمنان هم می شود و انشاءالله در مردم قم هم می شود. این است مطمئنم که من یک تصمیمی بگیرم و یا آن یکی ها عاقلانه ، آنهای دیگر هم چون عواطفشان همین است ، همین تصمیم را می گیرند این است که خودجوش یک چنین چیزی .خوب بعد از ایجاد شدن خودجوش اثرش را باید دید همین من الآن به اصطلاح جریان اخیر بعد از شقاوتی که در اصفهان ظاهر شد یعنی خیلی تازه است ، و …ولی همین قدر که شماها ، فقرا ، ماها و همه نشان دادیم که دفاع از جان و مال و ناموس واجب است حالا دفاع چگونه است ، فرق می کند البته همانجوری که جهاد چگونه است ؟ یکی از جریانات چیزهای دفاع این است که چون دفاع در اسلام ، دفاع از عبادات است ، نماز داریم روزه داریم و چی داریم … و جهاد داریم ، منتها برای ما شیعه چون یکی از شرایط صحت جهاد وجود معصوم امام معصوم در بین مردم است یعنی ظاهر باشد امام حالا که غایب است بنابراین عملاً شرایط جهاد برای ما نیست این است که اعلان جهاد اصلاً حرف صحیحی نیست غلط است در شیعه ولی دفاع واجب است دفاع در هر حال ، شب روز- زن و مرد واجب است ، دفاع از چیست ؟ دفاع از هویت و شخصیت خود آدم است ، و از جان و مال و ناموس خودمون، جان و مال و ناموس خودمان و در درجۀ اول برادران مؤمنمان و بعد همۀ مسلمانها ، …

بنابراین این حضور شما برادران عزیز و احیاناً خواهران ، خواهرها ! خودش نشانۀ این است که ما می خواهیم دفاع کنیم از خودمان و برادرمان که مثل خودمان است این برادر اگر در آرژانتین هم باشد به او تجاوزی به جان و مال و ناموسش شود ما در اینجا از او دفاع می کنیم بدون اینکه حتی قیافه اش را دیده باشیم ، این اثر الحمدالله همینقدر حاصل شد ، حاصل شد و نشان دادیم که ما…

چون دفاع این نیست که فقط با چاقو و قمه و … یا بمب اتمی جمع کنیم و مرز بگیریم و…. دفاع همین است (که ما انجام دادیم) این دفاع دفاعی است مقدس! و در راه این دفاع قدمهایی که برداشتید همه اش مصاف است تا اینجا دفاع بود بسیار هم صحیح و جالب و اثر کرد.

خیلی ها خوب زحمتی کشیده اند و از شهرستانها حتی آمده اند ، خیلی ها خوب البته یک عده ای هم نگذاشته اند حتی از شهرستانها بیایند و ما که الآن نه جنگ داریم با کسی نه اسلحۀ هسته و پسته ای و اینها داریم ، که جنگ کنیم ؟! “ما اهل صلح هستیم” اصلاً (اساساً)! ما این دفاعی هم که می کنیم از “صلح” است و از آزادگی خودمان دفاع می کنیم. من شنیده ام و گفتم این چون همه چیز خودجوش بوده است من چیزی نمی … ولی خوب همه فقرا نگاه می کنند که من چی می کنم ، من چی می گم … ولی خوب من از اول هم یک عمل خودجوشی بوده است از این نه اینکه من بگویم جزء چی باشد…

من خوب همین حکم شرعی و عرفانی جهاد و دفاع را عرض کردم گفتم خوب برای اینکه اینهایی هم که تشریف می آورند ولی خوب این رسم راهپیمایی که مدتی است تداول شده است اینها برای مبارزات سیاسی است این است که راهپیمایی می کند می خواهد به اونی که روی صندلی نشسته است بگوید تو بیا پائین من بنشینم ما که نه ، این صندلی ها مال همانهایی باشد که توی آن نشسته اند به این کاری نداریم ولی همینقدر نشان دادیم که باید از خودمان دفاع کنیم و حاضریم به دفاع ولو با جان و خودمون بازی کرده باشیم ولی …

گفتم که یک عده ای گفتند و اینهایی که از شهرستان آمده اند خوب زحمتی کشیده اند اینها اکر خواستند اسمشان را بنویسند یا خودشان را بگویند یا امضایی در ذیل نامه چون منظور ما راه پیمایی نبود ، اینها نفهمیدند ، سلوک ما را به راهپیمایی هم …

ما می خواستیم بگوئیم ، البته همۀ دنیا هم متوجه شدند ، می خواستیم اولیاء خودمان را که دیرتر از همه چشم هایشان را باز می کنند و نگاه می کنند بگوئیم نگاه کنید. خود روزنامه های اینها می نویسند یعنی در جریان قم و اینها ؛ دو میلیون و دویست هزار نفر در ایران مخالفت کردند با آن کارها در همۀ دنیا هم همینجور ، خوب ما می خواهیم بگوئیم اینها عده را ، اینها را در نظر بگیرید اینها ما هستیم که انسانهایی هستیم …

حقوقی داریم و به حقوقمان هم واردیم و از حقوق خودمان دفاع می کنیم. اگر برای حفظ آرامش و امنیت گاهی ممکن است یک گوشه ای از حقوقمان را ببخشیم (توجه نکنیم به آن) ولی نه اینکه همیشه در حال خواب هستیم همیشه بیداریم و این را نشان دادیم بنابراین من از ، بدون اینکه در این خودجوشی شرکتی داشته ام ، شرکتی داشته باشم از همه تشکر می کنم که این خودجوشی را انجام داده اند و نشان داده اند که ما قادریم همه کاری بکنیم.

ما قادریم از آن قبیل نیست که می گویند ما (نمی دانم) ابرقدرتیم ، اون یکی ابرقدرت است ما ضعیف ترین موجود الهی ولی قوی ترین نیروی الهی با ماست ، ما خودمان ضعیف ترین و کمترین بندۀ خدا ولی قوی ترین قدرت خدا را داریم ، انشاءالله .

این است که اگر هم آقایان ، خیلی متشکر از همه تان اگر این طریقه انجام داده اند دیگر شهرستانها بروند آنجاها را اذیت و آزار نرسانند. یکی از این آقایان در اصفهان آن مأمور البته، یک مأمور بوده چیزی نبود ولی خوب طرز حرفش ، گفته است ما امروز در مقابل شما می خواهیم نقش یزید را بازی کنیم. ما هم نقش امام حسین را بازی می کنیم ، آخر امام حسین هم چندین نقش داشت ، امام حسین فرمود که مثل منی با مثل تویی بیعت نمی کند به چیز فرمود به اون حاکمِ …

به هر جهت خیلی متشکرم ، خیلی لطف کردید ، …

و نزدیکی ما ” وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿139﴾“- آل عمران ، مثل اینکه الآن ، الآن است که این فرمایش خداوند خطاب به پیغمبر یعنی خطاب به … ، دستور داد به پیغمبر که به همۀ مؤمنین جهان ، سست نشوید محزون نشوید ، اگر مؤمن باشید همیشه بالا هستید ، این را هم بدانید ما راهپیمایی نداریم همین که صبح راه افتاده اند از منزل آمده اید اینجا این راهپیمایی است ؟ این را می بینند ، راهپیمایی اصلی ما آن سلوکی است که در دل داریم.

بخش دوم فرمايشات

بسم الله الرحمن الرحیم

خداوند ، به هیچ چیز ما نیاز ندارد و ما به همه چیز نیاز داریم خداوند وقتی بخواهد شنیده اید داستانی که ابراهیم رفت به جنگ لشگر نمرود ، نمرود با لشگر فراوانی آمد حضرت ابراهیم اینجا تک و تنها بود ، نمرود به حضرت گفت پس کو قُشونِت ؟ گفت : صبر کن می آید ، “پشه!” پشه ای که شما اینجوری با یک مشت صد تا می گیرید پشه ها آمدند ریختند به جون قشون نمرود که یکی از آنها اومد و رفت از بینی اش بالا ، از پشه خدا استفاده می کند ، چیز می کند …خدا پس نیازی ندارد اگر به ما فرموده است که اگر اجری می دهد ، این اجر برای نیت ماست ، ما نیت می کنیم یک کاری بکنیم یک چیزی بکنیم موجباتش فراهم می شود ، خود خداوند می گوید نه مثلاً . خدا اجرش را می دهد یک آیۀ قرآن هم هست خطاب به (حفظ نیستم که بگویم الآن) خطاب به مؤمنین می کند و می گوید ، تقریباً به این معنا که شما هر قدمی بردارید کاری بکنید و نکنید آن قدم را خداوند برای شما حساب می کند این است که وقتی نیتتان خدمت به امر خداوند باشد ، شما همه زحمت کشیده اید حالا یا از تهران از راههای دور از شهرستانها از … تشریف آورده اید ، آن فرمایش پیغمبر را که من ، کسی که صدای مسلمانی را بر استمداد بشنود و کمکش نکند مسلمان نیست “لیس بمسلم” ، حدیث دیگری هست که می فرماید : کسی که ” من اصبح و لم یهتم بامور المسلمین فلیس به مسلم ” کسی که هر روزش را به امور مسلمین همت نکند مسلم حساب نمی شود ، به هر جهت الحمدالله شما نشان داده اید که مسلم واقعی هستید بنابراین بر همین خداوند اجر قائل می شود بعد ملاحظات دیگری هست که حالا اینها …این همین که شما همین قدم رابرداشتید من ممنون و متشکرم عصر هم مجلس روضه داریم در حسینیه ، پنج – شش روز روضه داریم تشریف بیاورید هر کدام ماندنی هر کدام می خواهید برگردید به شهرستانی که هستید به هر جهت خیلی از همه تان متشکرم ، تشکرم از دل برخاسته نه تشکراتی که متداول است ، در دل متشکرم چون شما هم با دل آمده اید از آن سلوکی که حال درویشی است نه سلوک راه رفتن خیلی ممنون و متشکرم ، حالا دیگر تشریف ببرید.

بخش سوم فرمايشات

دوبار صحبت کردم با آقایان که خوب حتماً نوارش را شنیده اید یا خودش صدایش بود، گفتم این خطاب به پیغمبر ، خداوند می گوید و پیغمبر تنها نه و امت همه ، می فرماید که هر قدمی که در این راه برمی دارید خداوند برای شما حساب فتح و پیروزی می کند هر زمینی را که به آن قدم می گذارید آن هر قدم را حساب می کند این برای این است که خداوند به نیت نگاه می کند اجر به نیت می دهد والا به هیچیک از اعمال ما نیاز ندارد خداوند اعمال ما هم واسطۀ عزم و ارادۀ خداست که ما چنین کنیم که چنان بشود و این را ما حساب می کنیم و معلوم نیست این حسابه ، ما این کار را می کنیم و خدا آنرا نمی خواهد و یک کار دیگر می کند منظور این است که به اعمال ما خداوند نیاز ندارد و اجر هم به آن نیست بلکه به نیت است نیت های شما الحمدالله همه خوب است هر قدمی که برداشته اید در این راه و تا حالا مأجور خواهید بود و اجرش هم این است که انشاءالله ما از خدا می خواهیم این را یک جور اجر حساب کند که به زودی آرامش پیدا کنیم.انشاءالله

آنچه “وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُم فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ وَلَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضَى لَهُمْ وَلَيُبَدِّلَنَّهُم مِّن بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا يَعْبُدُونَنِي لَا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئًا وَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿55﴾“- سورۀ نور ، یعنی به زودی خداوند در آیه ای گفته است مرا عبادت می کنید و به هم دیگر شرک نمی ورزید ، نیتی هم که من که البته گفتم از این جهت خوشحالم که برای اول بار فقرا خودشان هم خودجوش یک عملی کردند بارها گفته ایم که گرچه درویشی یعنی مکتب درویشی در سیاست دخالت نمی کند ولی بالاتر از سیاست است ، مثل مرد بزرگی ، خیلی هم بزرگوار و بچۀ هفت و هشت ساله همبازی نمی شود درویشی هم با این سیاستهای دروغ و دغل همبازی نمی شود همسر نمی شود مگر گاهی برای مشغولیت پیرمرد کاری کند ، ولی گفته ام درویش ها هر کدام یک وظیفه دارند شهروندی هستند مسلمان ، ایرانی ، شیعه . آنجاست که خودجوشی ایجاد می شود یعنی شما در اصفهان همه متأثر می شوند از وقایع خبرش به کاشان و شیراز و اصفهان می رسد اونها هم همین تأثر را دارند چون همه متأثرند انعکاس روانی و عملی شان مثل هم می شود.آنجا هم همانکاری می کند که اینجا می کند که تا یک کاری شروع می شود همه جمع می شوند و این موجب قدرت ماست قدرت درویشی است گفتم ما در ضمن اینکه ضعیف ترین فرد خودمان را می دانیم ولی در ضمن این باید بدانیم که بالاترین قدرت را داریم منتها خدا این را می دهد ولی می گوید “ وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿139﴾”- آل عمران اگر مؤمن باشید سستی به خرج ندهید محزون نشوید ، ایمانتان را نگهدارید همیشه برتر هستید ، انشاءالله .ما که گفتم سلوکی که ما می گوئیم “راه رفتن” ، راه رفتن درونی و معنوی است اینها راهپیمایی حمل کردند ، ما راهپیمایی نیاز نداریم ، اگر آن قدرتی که ما داریم خداوند اجازه بدهد همان قدرت نشسته و دنیا را زیر و رو می کند ، ولی ما خیال راه پیمایی نداشته ایم این راه پیمایی هایی که اینها می گویند نداشته ایم ما می خواستیم …به هر جهت هرچه می خواستیم تا به اینجا حاصل شد ، چون تا همینجا حاصل شده باز تشکر ، گو اینکه ، می گوید تو چکاره ای که تشکر می کنی ؟ ولی نه من به نمایندگی از همه ، از همه تان تشکر می کنم و می گویم قدمتان روی چشم ، می توانید دیگر تشریف ببرید ، اینجا دیداری هم تازه کردیم تشریف ببرید هرکدام مال شهرستانها هستید شهرستان منزلها ، عصر هم روضه است در حسینیه ، امروز روضه است و فردا شب هم مجلس است که هرکدامتان که ماندید و هر کدام هم که تشریف بردید بدانید که همان آیۀ قرآن می گوید منظوری که داشتید حاصل شد و به شما دادیم، خدا می گوید.

بخش چهارم ١٢ دقیقه و ٥١ ثانیه

یعنی داستانی است که از نوع آن داستانهایی است که خداوند هم در قرآن گفته است ، خداوند در قرآن گفته است برایت قصه می گوئیم به پیغمبر می گوید.

بعد شرح حال حضرت یوسف را می گوید یه جای دیگر می فرماید قصه می گوییم باز از پیغمبران می گوئیم ، اینجور قصه هاست و آن قصه این است که وقتی مسلمین رفتند ، به جنگ کفار ایرانی ، البته این را هم یادتان باشد که نگوئید عرب ایران را فتح کرد ،نه! عرب و عجم و اینها یکی هستند در نظر خداوند اسلام ایران را فتح کرد.

بعد در یک جنگی که داشت قشون مسلمین به کلی شکست می خورد وقتی بود روز در مسجد ، عمر خلیفۀ دوم داشت سخنرانی می کرد خطبه ای می خواند یک مرتبه علی (ع) از پائین داد زد گفت که قشون اسلام دارد شکست می خورد ، از کجا ؟ از مدینه ، حالا نمی دانم کدام جنگ بود ، نهاوند و اینجاها … در این حدود عمر نگفت که تو از کجا می دانی ؟ تو اینجایی و نهاوند و اینها … می دانست علی از باد شکم به قول ما می گوئیم ، علی بیجا نمی گوید چیزی را واستاد ، بعد از صحبتش گفت چکار کنم ؟ از علی پرسید : چکار کنم ؟ از آن بالای منبر ، علی فرمود :”چند بار بگو الله اکبر” ، بلند! عمر گفت خوب من می گویم الله اکبر چه فایده ای دارد ؟

علی فرمود تو بگو من صدای تو را می رسانم، عمر گفت: الله اکبر ، علی هم صدا را رساند و اینها صدای عمر را شنیدند ، بعد البته روحیه شان تقویت شد و … منظور از این جنگ چه بود ؟ فتح آنجا بود ، تسلط اسلام.

وقتی حاصل شد دیگر جنگ را تعطیل کردند و دیگر جنگ تمام شد اینها جنگ را تمام کردند و آنها صدا را شنیدند و ترسیدند و کوتاه آمدند. خداوند هم در یک آیه ای می فرماید که ، قدرت الهی کار می کند. ما هم یعنی شما همه آنهایی که بطور معمول همۀ ما شنبه ها اینجا ما جلسه داریم ولی خوب خیلی ها از شهرستانها یا راههای دوری اینجا آمده اند به نیت اینکه صدای چند نفر از برادرانشان را شنیده اند آمده اند به کمکشان ، این اجر دارد. اجر بر این است که با این نیت از منزل بیائید بیرون یا از شهرستانتان بیائید بیرون ، باز یک داستانی در زمان پیغمبر وقتی پیغمبر هجرت فرمود به مدینه ، آیه ای آمد که کسانیکه هجرت نکرده اند با تو حسابی ندارند با تو مسلمان نیستند این آیه وقتی رسید به مدینه به مکه یکی از صحابۀ بزرگوار اسمها یادم نیست ، اسمها فراموش می شود پیرمردی بود خوابیده بود و اصلاً نمی توانست تکان بخورد ، این پیرمرد گفت خدایا من چکار کنم ؟بچه هایش را صدا زد و گفت همچین چیزی شده باید مهاجرت کنیم تخت روان آوردند این پیرمردی که داشت در آنجا می مرد گذاشتند روی تخت روان و بردند ، که مهاجرت کنند ، بعد رفتند در اولین منزل که پیاده شدند پیرمرد رحلت فرمود ، خوب فرزندانش متأثر شدند ، بجای خود فکر کردند که اینها هجرت نکرده اند بلند شدند آمدند اینجا و خدای نکرده آن آیه که گفت هر کی هجرت نکرده … خوب شامل اینها نشود ، رفتند به خدمت پیغمبر آن آیه نازل شد ، عبارتش غلط نخوانم یادم نیست ، فرمود خداوند هرکسی پا از منزلش بیرون بگذارد به قصد هجرت بسوی خداوند در بین راه بمیرد و یا کشته شود اجرش با خداست و شهید حساب می شود حالا به این حساب بسیاری از شماها ، ماها شهید حساب می شویم ما ، نمی خواهیم تظاهرات کنیم نمایش بدهیم یا تئاتر بازی کنیم ما اگر نمایشی هم می دهیم جلوی خداست تا فردا او بپسندد کار ما را بنابراین ما آن منظور و علاقه و هدفی که داشته ایم البته من که همانجور گفتم در مسائل اجتماعی گفته ام فقرا خودشان تصمیم بگیرند و در اینجا اول بار بود که فقرا بصورت خودجوش تصمیم مستقلی و یکنواختی گرفته اند که بر خود این تصمیم و این نیت اجر هست ، اجرش ، اجر اولیه اش محکم شدن ایمان است که موجب می شود که ایمان محکم تر شود و دشمنان در آتیه هم بیشتر بترسند برای اینکه خداوند در جای دیگر هم می فرماید :” وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿139﴾- آل عمران ” خداوند می فرماید سستی به خرج ندهید که شما سستی به خرج ندادید ولاَ تَحْزَنُوا یعنی ننشینید گریه کنید که ای وای، تَحْزَنُوا هم نبودید فقط وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ در مورد شما …

یعنی اگر مؤمن باشید همیشه برتر هستید ، هیچ نگران نباشید وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا ، بنابراین چون منظور و هدف آنهایی که استمداد کرده اند من که گفته ام امور سیاسی به خود فقرا واگذار است و خوشحالم که تصمیم گرفته اند و تصمیم خوبی گرفته اند…

ولی برای اینکه از تصمیمتان چون آنهایی که نمی فهمند این آیه هایی را که خوانده ام تصمیم را علیه خود شما بکار نبرند ، تا همینجا منظور ما حاصل شد ولی ما جنگ نمی خواهیم ، صلح می خواهیم ، صلح منظور ماست ، صلح بهتر است بنابراین همه فقرا برادران و خواهرانی که تشریف آورده اند با این نیت شکر خدا را بجا آورند و می توانند تشریف ببرند و آزاد باشند دیگر نگران هم از هیچ جهت نباشید.وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا را یادتان نرود “

وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿139﴾- آل عمران ” حالا اگر اجازه بدهید اتاق خلوت شود آنهای دیگر که هستند بیایند.

بخش پنجم١٢ دقیقه و ٥٩ ثانیه

این آیه را که خواندم یاداشت کنید همیشه در نظرتان باشد “ وَلاَ تَهِنُوا وَلاَ تَحْزَنُوا وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿139﴾- آل عمران ” حتماً معنی اش را می دانید چون بارها تکرار شده است سستی نکنید ، و محزون نباشید ، اولی دستور است در واقع دومی هم دستور است و هم نتیجۀ آن می فرماید به این جهت که اگر مؤمن باشید ، همیشه بالا هستید و وَأَنتُمُ الأَعْلَوْنَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ یه داستانی ناچارم از خودم بگویم باز .

حضرت صالح علیشاه صحبت این بود که منزل جدیدی بگیرند ، من و مرحوم حاج آقای ممتحنی و مرحوم اسکندری دنبال منزل بودیم ، تا یه منزلی پیدا شد منزلی پیدا شد پسندیدم و گفتیم هم به او که ما یک قولنامه ای می نویسیم ولی من نیستم ، ما نیستیم گفت خوب باشه ، بعد باید این سند خریده شود و تصمیم گرفته شود خدمت حضرت صالح علیشاه عرض کردم و نوشتم خوب اول اظهار محبت کردند و تشکر کردند ، بعد مرقوم فرمودند که معامله اش و سندش را تو خودت ننویس از طرف من حاج آقا ممتحنی از طرف من وکیل است و می نویسد ، بعد این گذشت تا خوب سند انجام شد تا بعداً یه وقتی که به خدمتشان رسیدم ، فرمودند که از اینکه تو زحمت کشیدی منزل را پیدا کردی بعد من گفتم تو ننویسی و یکی دیگر بنویسد گله مند نباشی و ناراحت نشوی ، بعد گفتم نخیر من چرا ناراحت باشم ، من خوشحالم که امر شما را انجام بدهم به هر نحوی باشد آنوقت امر شما این بود که من صبح تا شب بدوم و منزل خوب پیدا کنم و کردم حالا امر شما این است که در خانه راحت بنشینم و بخوابم و این با آن فرقی نمی کند هر دو امر است و انجام می شود.حالا منظور این است که یک وقت امر بر این است که تکان بخور یک وقت امر بر این است که تکان نخور هر دو اش امر الهی است ما در عبادات خیلی مواردی داریم بخصوص خانمها ، امر خدا هر جور باشد فرقی ندارد آنی که روزه می گیرد با آنی که خدا فرموده روزه نگیر این اطاعت بکند و آن اطاعت بکند مثل هم است ، ما هم در این یعنی من خودم که گفتم دخالت نمی کنم برای اینکه فکر نکنید وظیفۀ شماست ولی گفته ام فقرا تک تک خودشان یک شهروند ایرانی هستند شیعۀ ایرانی خودشان تکلیفشان را تشخیص بدهند و این خودجوش چنین کاری شد از آنور یک حدیثی داریم که کسی که صدای استغاثۀ یک مؤمنی را بشنود و جواب ندهد خیلی بد است شما حالا هر کی بودید به هر جهت استمداد کرده از شما که بیائید با هم چیز کنیم اقدامی بکنید همه تان به این حرف جواب دادید همین که جواب دادید و نیتتان خیر بود به مقصود رسیده اید. بنابراین تشریف آوردنتان آنها که به این منظور ، خوب غیر از یک عده ای که در تهران هستند و در همه مجالس می آیند آنهایی که به این منظور آمده اند همان اولی که از خانه آمده اند بیرون اجرشان با خداست ، بعد اینکه حالا ما بگوئیم مثلاً ممنون و متشکر و زحمت کشیدید ، می توانید برگردید شهرستانید نمی توانید برگردید منزلتان همنقدر ارزش دارد اطاعت این امر که اون یکی ارزش دارد که آدمی که نباید روزه بگیرد شرعاً روز بگیرد گناه دارد نه تنها ثواب ندارد بلکه گناه دارد این است که با تشکر از همه و اینکه منظور حاصل شد ما که نمی خواهیم ما که حزب سیاسی نیستیم که بخواهیم رأی و انتخابات و بخواهیم بگوئیم ما …

بریم بگوئیم تو بیا پائین من بشینم ، ما اربابمان خداوند است و خودمان هم در صندلی ای نشسته ایم که بر همه مسلطیم“و انتم الأعلاء ان کنتم مؤمنین” ، این است که به این حساب رای اینکه دنبال چیز های بعدی اش هم حاصل منطبق با خواستۀ ما باشد این است که گفته ام می توانند به همۀ این خانمها و آقایان دیگر تشریف ببرند و استراحت کنند از این زحمتی که کشیدند ، یه داستان دیگری هم هست که خوب خیلی داستانها من می گویم خودتان بعد فکر کنید در موردش علی (ع) در جنگ در همۀ جنگها شرکت می کرد و جنگها در آنجا تن به تن بود ، عمر بن عبدود بود خیلی قهرمان مشهور عرب هیچکس جرأت نمی کرد با او بجنگد یکی دو بار هم صدا زد که چه کسی می آید با من جنگ کند ، یک بار علی اجازه گرفت از پیغمبر ، پیغمبر اجازه نداد بعد از مدتی باز گفت ، فریاد زد ، علی اجازه گرفت پیغمبر اجازه نداد دفعۀ سوم شد علی اجازه گرفت پیغمبر اجازه داد و دعا کرد برایش ، این آمد به جنگ او و وقتی که بر عمر پیروز شد او را خواباند و شمشیر کشید طبق سرم آنوقت ها که گردنش را ببرد عمر یک تف انداخت بر صورت حضرت علی ، که مولوی خیلی بیشتر از ما غیرت به خرج داده و ناراحت شده است می گوید :

او خدو انداخت بر رویی که ماه

سجده آرد پیش او سجده گاه

او خدو انداخت بر روی علی

افتخار هر نبی و هر ولی

نه تنها افتخار ماست بلکه پیغمبر ما هم می گفت افتخار یک چنین مریدی دارد . و الی آخر.

علی چکار کرد ؟ شمشیرش را کشیده بود در غلاف کرد و برخاست یه خورده قدم زد و دوباره آمد ، پرسیدند : حالا یا خود او یا دیگری که چرا وقتی اینجوری بودی برخاستی ؟ گفت که : من شمشیر از برای حق می زنم بندۀ حقم نه مأمور تنم

آنوقت عصبانی شدم ، خوب طبیعی است آن نیتی که داشتم که برای خدا بود یه خورده مخدوش شد یعنی هم از او عصبانی شد و هم … به همین جهت برخاستم تا عصبانیتم تمام شود تا برای خدا باشد حالا ما هم برای خدا این کار را می کنیم و “و انتم الأعلاء ان کنتم مؤمنین”