سروده زيباي يك دوست

دوست گرامي و شاعري توانا شعر بسيار زيبايي سروده كه حقيقتاً حداقل لحظاتي لبخند را بر لبان خواننده مي نشاند از آوردن نام اين شاعر معذورم با كسب اجازه از ايشان و آرزوي موفقيت روز افزونشان.


او دارد و من نه

آدمي مي شناسم از دوزخ خوف و تشويش دارد و من نه

بس كه مي ترسد از عذاب خدا هول از آتيش دارد و من نه

دائماً ذكر گويد و تسبيح در كف خويش دارد و من نه

قلبي آكنده از خدا و سري باطل انديش دارد و من نه

بس عجول است در ركوع وسجود گويي او جيش دارد و من نه

تا رسد ازآسمان به او الهام دو سه تا ديش دارد و من نه

گوييا با خدا بود فاميل او كه اين كيش دارد و من نه

بهرماموريت ز بيت المال هي سفر پيش دارد و من نه

برنگشته زانگليس هنوز سفر كيش دارد و من نه

بهر حج تمتع وعمره كوپن و فيش دارد و من نه

زندگي تخته نرد اگر باشد او دوتا شيش دارد و من نه

پانزده تا مغازه يك پاساژ توي تجريش دارد و من نه

در دزاشيب باغ و در قلهك خانه از خويش دارد و من نه

پانزده تا عيال صيغه و عقد بي كم بيش دارد و من نه

گرچه با گرگها بود دمخور ظاهر ميش دارد و من نه

داني اون اين همه چرا دارد چون كه او ريش دارد و من نه